اربعین جامانده ها(سال1442ه.ق)😢😢
سال های قبل، چند روز مانده به اربعین، بازار حلالیت طلبیدن ها داغ بود و زائران برای رفتن لحظه شماری میکردند واشک شوق میریختن، و جا مانده ها اشک حسرت و جاماندگی ...
حال مسافر بهشت شش گوشه خریدنی بود؛ جامانده با دلی شکسته التماس دعا می گفت و مسافر آقا با دلی مملو از شوق زیارت، نائب الزیاره شما هم هستیم،
هر دو فقط جسم شان اینجا بود اما روحشان در کنار ضریح آقا پر میکشید، با این تفاوت که زائر روزی به وصال معشوق می رسد و عقده ای می‌گشاید،
اما جامانده، نه..
امسال، هم زائر هر ساله ی آقا جامانده و هم جامانده ی هر ساله ی این قافله...
آقا، چه کرده ایم که مارا از در خانه خود رانده ای و اینگونه تر و خشک را به پای هم میسوزانی؟!
امسال همه حالشان دگرگون است.
همه ی اهل این قافله بیقرارند
انگار، کاری نیمه تمام دارند...
مانند کبوتری که خودش را به در و دیوار قفس میکوبد تا راهی باز شود،
میخواهند پرواز کنند و بروند اما بال و پرشان را کوتاه کرده اند..
قبلا جامانده در مسیر امامزاده دلش را تسلی می داد که این قدم ها و تاول ها، روزی برات کربلا را از آقا میگیرد و سال بعد من هم، لایق دیدار میشوم...
حالا همه همرنگ شده اند، همه جامانده اند، و چه بد همرنگی ایست این رنگ جاماندگی...
❣آقاجان!
این روز های من، تو را به شدت کم دارد. حرمت گوشه دنجیست که دلم را زیر و رو میکند.
عطر تورا در هوایش استشمام میکنم و حس بودن در حرمت تمام وجودم را پراز خوشبختی میکند....
دستی روی سرم بکش، تا محبتت را با تک تک سلول هایم حس کنم و دست یاری ات را به من بده تا با تو به رستگاری برسم، که خیر شدن این عاقبت، با تو معنا پیدا میکند.
عشقت را از من نگیر، صاحبخانه قلبم باش که سپردن این خانه به غیر تو، ظلم است به دل خسته ی من.
🌹یا صاحب الزمان تو خود ظهور کن و شفاعت ما را نزد جدت اباعبدالله الحسین ببر تا مارا ببخشد و جواز کربلایمان را به فرماندهی خودتان امضا کند. 🏳
❤یا حجه ابن الحسن عجل علی ظهورک❤
